• AHL
  • AMATORSKA HOKEJ LIGA
Live
  1. Liga AHL 2018/19
  2. Benefis Mariana Niewiady 2017/18
  3. Puchar AHL 2017/18
  4. Liga AHL 2017/18

Poznański hokej historia

HOKEJ W WIELKOPOLSCE

 

W artykule przybliżona została historia hokeja w Wielkopolsce począwszy od lat 1927-1954, przekrój lat 1962-1982 – gdzie istniały jeszcze ligowe drużyny w Wielkopolsce oraz początki odbudowy hokeja od roku 2005 do 2012. Wydarzenia z lat 1927-1954 zostały opisane głównie na podstawie książki Pana Andrzeja Godnego i Stefana Leśniowskiego pt. „Historii rozgrywek ligowych” oraz archiwów znalezionych w internecie. Lata 1962-1982 zostały przybliżone na podstawie udostępnionych materiałów i zdjęć przez Mariana Niewiadę, który jako zawodnik niezrzeszony drużyn poznańskich, a następnie Zjednoczonych Września i Cybiny Poznań był uczestnikiem wydarzeń z tamtych lat, a po dzień dzisiejszy jest zawodnikiem Poznańskiego Towarzystwa Hokejowego oraz udzielającą się wciąż ikoną poznańskiego hokeja. Pan Marian w wieku 68 lat wciąż uprawia czynnie hokej i prowadzi zajęcia jako trener- jest to wspaniały przykład na to, że jest to sport na całe życie. Wiele materiałów archiwalnych udostępnionych zostało również przez Jacka Cukierskiego- zawodnika który występował przez wiele sezonów w juniorskiej drużynach Bogdanka i Tarpan i posiada cenny zbiór wyników, artykułów oraz zdjęć. Analizując genezę powstawania seniorskiej drużyny Tarpana Poznań, można zauważyć, że bieżące działania mające na celu przywrócenie profesjonalnej ligowej drużyny są bardzo podobne. Najważniejsze jest szkolenie wychowanków, która osiągając dojrzały wiek dołączy do napływowych zawodników, bądź sama podejmie rywalizację w lidze. W planie na najbliższe lata jest otworzenie klas sportowych o profilu hokejowym w Szkole Podstawowej na Wildzie mieszczącej się w pobliżu lodowiska. Niezmiernie istotne jest również stworzenie dobrej bazy organizacyjno-finansowej, która zapewni klubowi byt oraz rozwój i kształcenie kadr trenerskich, które wychowają pierwsze hokejowe pokolenie zawodników po długiej przerwie.

 

Lata 1927-1954

Hokej na lodzie w Poznaniu brzmi dziś trochę egzotycznie, ale należy przypomnieć, iż kiedyś nie tylko istniała taka dyscyplina w mieście, ale liczyła się w walce o najwyższe trofea w kraju. Mało tego, w Wielkopolsce istniało wiele klubów hokejowych np. Lechia, AZS, Warta, Łyżwiarski Klub Poznań (połączył się z Wartą), Stella Gniezno, K.S. Śrem, GKS Września, Czarni Poznań czy Polonia Poznań.

Historia hokeja na lodzie w Wielkopolsce rozpoczyna swój bieg w 1927 roku za sprawą Klubu Łyżwiarskiego Poznań (KŁP Poznań). Drużyna wystąpiła w pierwszych inauguracyjnych Mistrzostwach Polski rozgrywanych w Zakopanem, gdzie udział brały drużyny będące mistrzami okręgów: warszawskiego: AZS, krakowskiego Cracovia, poznańskiego- KŁP Poznań i pomorskiego TKS Toruń. Dodatkowo organizatorzy dopuścili do finałów jeszcze jedną drużynę z Warszawskie Towarzystwo Łyżwiarskie. Istotną role poza zawodnikami odgrywał również sprzęt- tylko hokeiści WTŁ Warszawa posiadali łyżwy hokejowe. Pozostałe zespoły jeździły na figurówkach, półpanczenach i kolumbusach przykręcanych do narciarskich butów. Często łyżwy odpadały od butów w czasie jazdy, powodując przestoje w grze, gdyż dawano zawodnikom czas na doprowadzenie sprzętu do gotowości.*1

Wyniki: KŁP Poznań – WTŁ Warszawa 0:4, KŁP Poznań – AZS Warszawa 0:6, KŁP Poznań – Cracovia 6:0, KŁP Poznań – Pogoń Lwów 1:5

Tabela końcowa:

1. AZS Warszawa

2. WTŁ Warszawa

3. Pogoń Lwów

4. KŁP Poznań

5. Cracovia Kraków

6. TKS Toruń

Drużynę Klubu Łyżwiarskiego Poznań reprezentowali wówczas: Alfred Drzewiecki, Bolesław Karaśkiewicz, Teofil Leśniak, Zbigniew Laskowski, Aleksander Brodniewicz, Otton Bloch, Roman Adamski, Edward Bieżnek.

*1 A.Godny, S.Leśniowski, Historia rozgrywek ligowych, DEKA, Kraków 2008, s.99

 

W roku 1929 w ramach wyłonienia mistrza okręgu poznańsko-pomorskiego doszło do konfliktu. Zarówno przedstawiciele KŁP Poznań jak i TKS Toruń twierdzili, że to do nich należy tytuł mistrza okręgu. Spór wyjaśnił mecz na lodowisku w Krynicy, gdzie TKS wygrał 3:0 i w związku z tym poznańska drużyna nie wystąpiła w finałowym turnieju.

W roku 1930 drużyny z okręgu poznańskiego ponownie rywalizowały o mistrzostwo okręgu dające przepustkę do turnieju finałowego. Poniższe zdjęcie prezentuje zawodników podczas meczu w 1930 roku pomiędzy Stellą Gniezno i Lechią Poznań zakończonego remisem 3:3.

Zawodnicy Stelli Gniezno i Lechii Poznań podczas meczu eliminacyjnego.

 

Tytuł dający prawo do rywalizacji w turnieju finałowym wywalczyła drużyna Warty Poznań, lecz ponownie nie zakwalifikowała się do fazy play-off zajmując 3 miejsce w grupie.

Źródło: A.Godny, S.Leśniowski, Historia rozgrywek ligowych, DEKA,Warszawa 2008, s.101

 

W roku 1931 drużyna występowała już pod nazwą AZS Poznań. Drużyna AZS Poznań dwukrotnie zdobywała brązowy medal mistrzostw Polski (1931 i 1933), a w 1934 roku – we Lwowie – zdobyła tytuł mistrza Polski. Okres ten został przybliżony trochę szerzej ze względu na dobre osiągnięcia poznańskiego zespołu.

W roku 1931 podczas eliminacji do turnieju finałowego MP drużyna AZS zajęła drugie miejsce w grupie B i w barażu o finał zwyciężyli z drugą drużyną grupy A – Czarnymi Lwów 7:0 (0:0, 2:0,5:0). W grupie finałowej drużyna AZS Poznań zdobyła brązowy Mistrzostw Polski, a układ gier prezentuje poniższa tabela.

 

Grupa finałowa Mistrzostw Polski z 1931 roku.

Źródło: A.Godny, S.Leśniowski, Historia rozgrywek ligowych, DEKA,Warszawa 2008, s.102

 

W 1933 roku AZS Poznań Ponownie zajął drugie miejsce w fazie grupowej i awansował do półfinałów, gdzie przegrał w drużyną Pogoń Lwów 0:2, lecz ponownie zdobył brązowy medal – tym razem bez walki,gdyż drużyna AZS Warszawa w drugim półfinale wycofała się oddając walkowera. Zestawienie gier finałowych prezentuje poniższa tabela

 

Grupa finałowa Mistrzostw Polski z 1933 roku.

Źródło: A.Godny, S.Leśniowski, Historia rozgrywek ligowych, DEKA,Warszawa 2008, s.102

 

W roku 1934 AZS Poznań sprawił sensację i odniósł największy sukces w historii poznańskiego hokeja. Drużyna pokonała wszystkich przeciwników w grupie łącznie z utytułowanymi drużynami z Warszawy i Lwowa i zdobył mistrzostwo Polski.

Poniżej tabela prezentuje układ gier oraz zawodników Mistrza Polski – AZS Poznań.

 

Grupa finałowa Mistrzostw Polski z 1934 roku.

Źródło: A.Godny, S.Leśniowski, Historia rozgrywek ligowych, DEKA,Warszawa 2008, s.104

 

Kolejne sezony aż do 1954 roku – opisane są w formie skróconej, przybliżającej miejsce zajęte w rywalizacji eliminacyjnej bądź fazie finałowej:

-1935 – AZS Poznań (4 miejsce w finale Mistrzostw Polski),

-1937 – AZS Poznań (zakwalifikował się do turnieju finałowego lecz nie przyjechał z powodu braku urlopu dla zawodników),

-1939 – AZS Poznań (4 miejsce w grupie kwalifikacyjnej B, brak udziału w finale),

-1940-1945 – po wybuchu wojny wielu hokeistów oddało życie za ojczyznę, jak choćby słynny bramkarz Józef Stogowski, Aleksander Kowalski. Niektórzy jak Witalis Ludwiczak po wyjściu z obozów powrócili do kraju i kontynuowali przygodę z hokejem, a niektórzy walczący w polskich oddziałach za granicą pozostali na emigracji)

-1946 – Lechia Poznań (4 miejsce w turnieju finałowym Mistrzostw Polski),

-1947 – Lechia Poznań (4 miejsce w turnieju finałowym Mistrzostw Polski),

-1948-1952 – AZS Poznań (brak awansu do fazy grupowej Mistrzostw Polski),

-1953 – AZS Poznań (3 miejsce w fazie grupowej, brak udziału w fazie finałowej)

-1954 – AZS Poznań (brak kwalifikacji do grupy finałowej)

 

Przed wojną, barw poznańskiego AZS bronili olimpijczycy i reprezentanci Polski w hokeju na lodzie, między innymi: Witalis Ludwiczak, Józef Stogowski, czy Edmund Zieliński. Chociaż grano na naturalnych taflach, ciężkie i regularnie trwające zimy pozwalały na rozgrywanie meczów ligowych w sezonie. Zawodnikiem szczególnie związanym z poznańskim hokejem był – Witalis Ludwiczak. Był on profesorem prawa na UAM Poznań, autorem wielu podręczników dla studentów (np. do prawa międzynarodowego). Był też członkiem AZS Poznań oraz jego prezesem. Historia mówi, że brał również udział między innymi w zorganizowaniu jenieckich igrzysk obozowych w olimpijskim roku 1944. Podsumowując osiągnięcia – Witalis Ludwiczak był mistrzem Polski z AZS Poznań, reprezentantem kraju na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid w 1932 r. i Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku oraz cenionym zawodnikiem w przedwojennym europejskim hokeju. Ostatnio powstała nawet inicjatywa, aby profesor został patronem poznańskiego lodowisko „Chwiałka” . Powstał również pomysł umieszczenia pamiątkowej tablicy przybliżającej historię hokeja w Poznaniu. Z pewnością była by to dobra lekcja historii dla przybywających na łyżwy poznaniaków.

W historii Wielkopolskiego hokeja z lat 30-tych można jeszcze dodać parę słów o hokeju w Śremie. Początki hokeja w Śremie datuje się na rok 1930. W Parku Powstańców Wielkopolskich wybudowano lodowisko, a przy Śremskim Klubie Sportowym powstała, za sprawą Kazimierza Matuszewskiego, sekcja hokejowa. Według publikacji autorstwa Pana Józefa Ratajczaka, osobami które przyczyniły się do rozwoju oraz owocnego istnienia sekcji hokejowej byli: wspomniany Kazimierz Matuszewski oraz Łożyński ze Śremu (publikacja podaje jedynie nazwisko). Sekcja odnosiła wiele sukcesów, w tym największe po spotkaniach z drużynami: Czarnych Poznań, Polonii Poznań czy G.K.S. Września. Powyższe zapisy dowodzą temu, iż drużyna Śremskiego K.S zajmowała czołową pozycję w rzędzie potentatów hokejowych województwa. Cały wspomniany dorobek odszedł jednak w niepamięć. *2

*2 www.sremvolwes.prv.pl, 2012

 

Lata 1962-1982

Lata W 1961 roku poznański Zarząd Okręgu Zachodniego Polskiego Związku Hokeja na Lodzie został rozwiązany a jego region, przydzielono do Szczecina i okręgu pomorskiego. 1962-1980 zostały przybliżone na podstawie informacji uzyskanych od zawodników Zjednoczonych, Bogdanki i Tarpana Poznań oraz zdjęć i artykułów prasowych udostępnionych przez Pana Mariana Niewiadę, który jako zawodnik Zjednoczonych Września był uczestnikiem wydarzeń z tamtych lat. W pracy przedstawione zostały drużyny, które pojawiły się w Wielkopolsce na przełomie lat 1962-1982. Należą do nich między innymi kluby sportowe: Cybina Poznań, Zjednoczeni Września, Bogdanka Poznań, Tarpan Poznań oraz liczne niezrzeszone drużyny hokejowe.

Proporczyki poznańskich klubów hokejowych

 

Niezrzeszone drużyny hokejowe (lata 1962-1966)

Z inicjatywy członków TOR-POZ Sołacz powstała poznańska liga niezrzeszonych drużyn hokejowych z Poznania i okolic rywalizujących w turniejach tzw. „dzikich” drużyn hokejowych: TOR-POZ Sołacz, Błękitni Dębiec, Trzy Korony Grunwald, Poznanianka Jeżyce, Naprzód Winogrady, Błyskawice Junikowo, Bezimienni Wilda, Iskra Krzesiny, Czarne Błyskawice Krzyżowniki, Sokoły Mosina, Cukrownia Środa, SKS Gniezno. Odpowiedzialnymi za rozgrywki zostali Czesław Szczepaniak i Marian Niewiada. Turnieje były rozgrywane na lodowisku przy ul. Przybyszewskiego, na lodowisku AZS przy ul. Noskowskiego oraz na stawie w Parku Sołackim, gdzie zawodnicy przygotowywali bandy, bramki i linie. Wydarzenia były relacjonowane w Expressie Poznańskim, Głosie Wielkopolskim oraz Gazecie Poznańskiej.

 

Górne zdjęcia przedstawiają rozgrywki na lodowisku utworzonym na kortach tenisowych AZS przy ul. Noskowskiego. Dolne zdjęcia ilustrują rozgrywki dzikich drużyn w Parku Sołackim.

Zamieszczone zdjęcia datowane są na lata 1962-1966. Z zawodników wyróżniających się można wymienić osoby takie jak: Ryszard Marciniak, Marian Niewiada, Osuszkiewicz Tadeusz, Szmigiel Jerzy, Michalak Zbigniew, Wojciech Deczyk.

 

Zawodnicy Tor-poz Sołacz

 

Z reprezentacji ligi stworzono drużynę OWF Jeżyce, która w sezonie 1968-1969 uczestniczyła w rozgrywkach okręgu poznańskiego. Przykład powyższych drużyn i rozgrywanych dzikich turniejów, świadczy o wysokiej popularności hokeja w Poznaniu i okolicach – można wnioskować, że na każdym większym osiedlu w Poznaniu tworzyły się grupki, dla których hokej był wielką pasją. W 1967 roku, czyli kilka lat po powstaniu idei dzikich turniejów hokejowych, powstało w Poznaniu pierwsze sztuczne lodowisko „Bogdanka”, a następnie po 10 latach pierwsza drużyna ligowa o nazwie Bogdanka Poznań. Jest to przykład dla dzisiejszego rozwoju hokeja w Poznaniu, że właśnie te dzikie i liczne w całym mieście drużyny z ogromną pasją popularyzowały ten sport, który w końcu doczekał się klubu sportowego reprezentującego miasto.

 

Kluby Hokejowe

Na przełomie lat 60tych i 70tych pojawiły się kluby hokejowe rywalizujące w ligach okręgowych i ogólnopolskich. Poznań posiadał wówczas własny Okręgowy Związek Hokeja na Lodzie podlegający pod PZHL. Z klubów w okręgu poznańskim można wymienić nie tylko drużynę z Poznania, ale również z Wrześni. Były to między innymi drużyny:

– Cybina Poznań

– Bogdanka Poznań / Tarpan Poznań

– Zjednoczeni Września

Cybina Poznań była pierwszą sekcją hokejową w Poznaniu powstałą przy klubie sportowym K.S. Cybina, który był klubem skupiającym się wówczas głównie na zapasach. Trzon drużyny powstał z drużyny Naprzód Winogrady, która rywalizowała w turnieju dzikich drużyn. Przełomem było wybudowanie lodowiska Bogdanka w sezonie 1966/67, które przyczyniło się do rozwoju poznańskiego hokeja. Na obiekcie, w roku otwarcia odbył się pierwszy mecz międzypaństwowy Polska – NRD, na którym pojawiło się ok. 2 tys. widzów.

Drużyna Cybiny Poznań została zgłoszona do rozgrywek w okręgu poznańskim w sezonach: 1966/67 i 1967/68 i rywalizowała z drużynami takimi jak: Polonia Bydgoszcz II, Pomorzanin Toruń II, Unia Wąbrzeźno, Sparta Złotów.

W sezonie 1968/69 drużyna rozpoczęła rywalizację w utworzonym okręgu poznańskim i rywalizowała aż do 1971 roku z drużynami takimi jak: Stilon Gorzów, Zjednoczeni Września, Sparta Szczecin, OWF Jeżyce.

W seniorskiej drużynie Cybiny grali głównie zawodnicy z wspomnianego Naprzodu Winogrady. Sekcja hokejowa szkoliła również młodzież. Najstarsi z juniorów dołączali do drużyny seniorskiej w czasie, gdy występowała ona w lidze okręgowej w latach 1966-1971. Trenerami Cybiny w wymienionym okresie byli: Marian Rogowski i Zenon Lewandowski (zawodnik występujący w AZS Poznań w latach 30-tych).

W 1971 roku z przyczyn finansowych sekcja hokejowa Cybiny została zawieszona, a młodzi zawodnicy, którzy rozpoczęli swoją przygodę z hokejem kontynuowali grę w nowo powstałym klubie HKS Bogdanka.

 

HKS Bogdanka Poznań / KS Tarpan Poznań – pierwotna nazwa Bogdanka powstała od nazwy lodowiska, na którym trenowali zawodnicy, zaś lodowisko przyjęło nazwę od rzeczki płynącej w pobliżu. Drużyna pod nazwą HKS Bogdanka Poznań występowała w rozgrywkach tylko w sezonie 1976/1977. Po roku działalności klub przekształcił nazwę tytularną w KS Tarpan Poznań, pochodząca od nazwy sponsora produkującego samochody i od początku sezonu 1977/1978 aż do upadku klubu zawodnicy występowali pod tą właśnie nazwą. Za okres działalności wyżej wymienionych klubów i rywalizacji w rozgrywkach można przyjąć okres od 1977 do 1982 roku. Klub posiadał wówczas drużynę rywalizującą w rozgrywkach seniorskich oraz młodzież rywalizująca w Lidze Juniorów. W przypadku seniorów udało mi się dotrzeć jedynie do tabel końcowych sezonu. Archiwa dotyczące drużyny juniorskiej szeroko opisują oraz ilustrują wyniki klubu. Poniżej prezentuje działalność klubu z podziałem na młodzież i drużynę seniorską.

 

JUNIORZY

Przy Szkole Podstawowej nr.13 w Poznaniu powstała profesjonalna sekcja szkolenia młodzieży i klasy sportowe o profilu hokejowym, których opiekunami byli Paweł Gawlak oraz Paweł Maciejak – zawodnik Bogdanki Poznań. Trenerami młodzieży w klubie sportowym Bogdanka byli również Piotr Helwing i Ryszard Piasecki – były zawodnik Pomorzanina Toruń i Zjednoczonych Września.

 

Młodzi zawodnicy z klasy sportowej SP 13 w Poznaniu podczas treningu na lodowisku Bogdanka w Poznaniu. Stoją od lewej: Pan Jan, Robert Mleczak, Paweł Wojtkowiak, Paweł Gawlak, Jacek Cukierski, Maćkowiak, Paweł Maciejak. Siedzą od lewej: Mariusz Przewoźny, Paweł Olejnik, Tomasz Kapustka, Piotr Dekubanowski, Robert Piskorz, Marek Marcinkowski, Darek Łuczkowski. Leżą: Sławomir Oleś, Marek Sudol.

 

Juniorzy Tarpana Poznań podczas turnieju w czeskim Vyskovie. Stoją od lewej: Dariusz Żak, Jarosław Wiśniewski, Mariusz Przewoźny, Jarosław Cebulski, Tomasz Kapustka, Robert Piskorz, Jacek Cukierski, Paweł Olejnik, Robert Mleczak, Piotr Dekubanowski. Siedzą od lewej: Tomasz Schefke, Piotr Szkudklarek, Grzegorz Błaszak, Dariusz Śliwiński, Adam Chwaszcz, Krzysztof Borowski, Marek Schwierz, Darek Łuczkowski. Leżą od lewej: Sławomir Kaczmarek, Sławomir Oleś.

 

Rozegrane mecze

 

1976/77

1977/78

1978/79

1979/80

1980/81

 

Artykuł z Głosu Wielkopolskiego o juniorach Tarpana. Rok 1977.

 

Jak widać w powyższych tabelach, juniorzy Tarpana Poznań przez kolejne 5 sezonów osiągali coraz lepsze wyniki. W ostatnim sezonie 1980/81, po którym nastąpił upadek klubu zawodnicy odnieśli tylko 4 porażki w sezonie i grali równorzędnie z drużynami takimi jak: Stoczniowiec Gdańsk, Pomorzanin Toruń, Budowlani Bydgoszcz, Podhale Nowy Targ czy Zagłębie Sosnowiec, które w późniejszym okresie odgrywały znaczącą rolę w Polskiej Lidze Hokejowej. Można wysnuć wniosek, że dobrze rokująca młodzież dawała nadzieję na kontynuację osiągnięć w wieku seniorskim, jednak klub upadł z przyczyn finansowych w 1982 roku i większość młodych zawodników zakończyła przygodę z hokejem w wieku 15-16 lat. Jednym z zawodników, który kontynuował treningi był Mariusz Przewoźny, który pragnąc rozwijać swoją karierę sportową przeniósł się do Torunia występując w barwach Pomorzanina. W dalszym etapie kariery zdobywał tytuły mistrza Polski z drużyną Unii Oświęcim. Reprezentował także barwy Stoczniowca Gdańsk.

Wielu juniorów z tamtych lat do dzisiaj udziela się jako zawodnicy PTH Poznań, sędziowie oraz trenerzy. Podsumowując osiągnięcia młodzieży poniżej zamieszczam skład oraz statystyki poszczególnych zawodników z wyróżnieniem strzelonych bramek i asyst.

Skład juniorów KS Tarpan Poznań:

Bramkarze: Adam Chwaszcz, Sławomir Kaczmarek, Sławomir Oleś

Zawodnicy pola: Dariusz Łuczkowski, Tomasz Kapustka, Jacek Cukierski, Robert Piskorz, Paweł Olejnik, Grzegorz Olejnik, Piotr Olejnik, Robert Mleczak, Dariusz Śliwiński, Piotr Dekubanowski, Mariusz Przewoźny, Piotr Szkudlarek, Jarosław Wiśniewski, Tomasz Schefke, Marek Marcinkowski, Andrzej Malicki, Janusz Kiciński, Krzysztof Borowski, Grzegorz Błaszak, Dariusz Żak, Marek Schwierz, Przemysław Magnuszewski.

 

SENIORZY

Drużyna seniorów, podobnie jak opisana wcześniej sekcja młodzieżowa, wystartowała pierwszy raz w rozgrywkach w sezonie 1976/77 i występowała pod nazwą Bogdanka Poznań. Była to drużyna seniorów uzupełniona najlepszymi juniorami sekcji młodzieżowej. W sezonie 1976/77 struktura polskiej ligi hokejowej dzieliła się na I ligę (10 drużyn) oraz II ligę, która podzielona była na 2 grupy – północną i południową (każda po 8 drużyn). HKS Bogdanka Poznań występowała w II lidze Północnej i zajęła 7 miejsce.

Układ końcowy sezonu przedstawia poniższa tabela

Źródło: www.hokej.net, 2012

HKS Bogdanka Poznań

HKS Bogdanka Poznań

W sezonie 1977/78 drużyna występowała już pod nazwą KS Tarpan Poznań. Struktura polskiej ligi hokejowej dzieliła się podobnie jak w poprzednim roku na I ligę (10 drużyn) oraz II ligę, która podzielona była na 2 grupy – północną i południową, z tą różnicą że w każdej grupie występowało po 9 a nie jak poprzednio po 8 drużyn. KS Tarpan Poznań występował w II lidze Północnej i zajął 6 miejsce. Układ końcowy sezonu przedstawia poniższa tabela.

Źródło: www.hokej.net, 2012

Zawodnicy Tarpana Poznań w sezonie 1977/78

W sezonie 1978/1979 nastąpiła zmiana w strukturze ligi. W I lidze występowało 8 drużyn i po fazie zasadniczej (28 kolejek), następował podział na fazę play-off i rywalizacja o miejsca 1-4 i 5-8. W II lidze rozrywki odbywały się już w jednej a nie jak poprzednio w dwóch grupach i uczestniczyło w nich 10 drużyn. W związku z tym została utworzona III liga z podziałem strefowym na północ i południe i w tej lidze w wyniku transformacji występował KS Tarpan Poznań. Pod 32 kolejkach Tarpan zajął 2 miejsce w grupie Północnej i był bliski awansu do II ligi. Układ końcowy sezonu przedstawia poniższa tabela.

Źródło: www.hokej.net, 2012

Zawodnicy Tarpana Poznań podczas treningu w okresie przygotowawczym.

W sezonie 1979/80 Tarpan Poznań kontynuował zmagania w III lidze. W tym sezonie zmagania kontynuowało 7 drużyn w jednej grupie. Drużyna Tarpana Poznań zajęła 2 miejsce w grupie i awansowała ponownie do II ligi. Układ końcowy sezonu przedstawia poniższa tabela.

Źródło: www.hokej.net, 2012

Zawodnicy Tarpana podczas meczu.

Sezon 1980/81 był ostatnim sezonem występów Tarpana. Drużyna rywalizowała w rozgrywkach II ligi i zajęła przedostatnie miejsce. Układ końcowy sezonu przedstawia poniższa tabela.

Źródło: www.hokej.net, 2012

Drużyna Tarpana wraz z działaczami i trenerami na lodowisku „Bogdanka” w Poznaniu.

Na początku sezonu 1981/82 /12.10.1981/ podjęto decyzję o wycofaniu drużyny z rozgrywek co było równoznaczne z upadkiem seniorskiego hokeja w Poznaniu. W 1992 roku – 10 lat po upadku drużyny zamknięto również lodowisko. W chwili obecnej lodowisko Bogdanka znów działa sezonowo, jednak nie jest już pełnowymiarowe, a infrastruktura i otoczenie nie zmieniło się zbytnio od 30 lat.

Skład seniorów KS Tarpan Poznań:

Sroczyński Roman, Maciejak Paweł, Graczyk Zbigniew, Lipiński Leszek, Mąkowski Kazimierz, Owczarzak Jerzy, Oleszak Grzegorz,  Kaczmarek Tomek, Kopyść Janusz, Kowalski Romuald, Błażowski J., Bednarowicz Bogdan, Byrski Stanisław, Wróbel, Pisarewicz Krzysztof, Stajak Zbigniew, Kamiński Zygmunt, Kargul Andrzej, Pruski Stanisław, Wałęska Jarosław, Świtalski Jan, Polak Zbigniew, Milczarski Cezary, Piasecki Ryszard, Garlicki Marek, Żuławski, Rausch, Cebula Piotr, Remlein B., Batkiewicz S., Ostrowski L., Sajka C., Lipkowski M., Batkiewicz J., Gorzkula H., Bochiński

Skład juniorów starszych KS Tarpan Poznań:

Kiciński Janusz, Olejnik Piotr, Olejnik Grzegorz, Sieradzki Michał, Malicki Andrzej, Dudkowiak Dariusz, Piasecki Mariusz, Kokot Robert, Twardowski Sławomir, Prusek Mariusz, Ludwiczak Waldemar, Franke Ryszard, Hawryszków Leszek, Polak Zbigniew, Bazyli, Marcinkowski Wojtek, Fortyński Krzysztof, Sobański Mirosław

Zjednoczeni Września – hokej we Wrześni ma tradycje jeszcze sprzed II wojny światowej jednak rozwój tej dyscypliny datuje się na lata 60-te ubiegłego wieku. Zawodnicy z Wrześni swoje mecze ligowe rozgrywali na lodowisku Bogdanka w Poznaniu. Przez kilka lat wrześnianie walczyli o awans do II ligi, aż w 1972 roku pod zwycięstwie nad Bzurą Chodaków zmagania zakończyły się sukcesem. Zjednoczeni rywalizowali w II lidze przez 2 sezony, gdzie rozgrywali mecze z takimi drużynami jak: Unia Oświęcim, Stoczniowiec Gdańsk czy Zagłębie Sosnowiec. Jednak w sezonie 1974/75 z powodu kłopotów finansowych i braku sztucznego lodowiska klub się rozpadł. W II ligowych zmaganiach drużynę z Wrześni reprezentowali między innymi: Stanisław Jagodziński, Marian Niewiada, Leszek Lipiński, Wojciech Przybylski, Wojciech Bagrowski, Paweł Maciejak, Andrzej Żurawski, Józef Skonieczny, Waldemar Thamm, Jan Wieczerzak, Andrzej Klocek, Ryszard Piasecki, Zbigniew Stefaniak, Marek Orłowski, Kazimierz Mąkowski, Janusz Mąkowski, Ryszard Olejniczak, Włodzimierz Brendel, Leonard Kozielski, Kazimierz Wojciechowski, Andrzej Guzikowski.

Zawodnicy drużyny Zjednoczeni Września na lodowisku „Bogdanka” w Poznaniu (1971 r.)

Zjednoczeni Września